Altijd moe, maar niets lichamelijks te vinden

De afgelopen jaren voel ik me constant moe. Het is niet zomaar een vermoeidheid na een drukke dag, maar een diepe, aanhoudende uitputting die niet verdwijnt, hoe veel ik ook rust. Ik heb er vaak over nagedacht: zou dit een burn-out kunnen zijn? Of misschien de eerste tekenen van een depressie?

Ik ben naar de dokter gegaan, in de hoop een verklaring te vinden. Bloedonderzoek, controles… maar er werd niets lichamelijks gevonden. Aan de ene kant is dat natuurlijk een opluchting, maar aan de andere kant maakt het me onzeker. Want als er lichamelijk niets mis is, waarom voel ik me dan zo uitgeput?

Wat het nog zwaarder maakt, is het gevoel dat anderen van mijn leeftijd veel meer energie lijken te hebben. Ze gaan na hun werk of studie nog sporten, afspreken met vrienden, doen allerlei leuke dingen. En ik? Ik kom thuis en ben helemaal kapot. Het enige wat ik kan doen, is uitrusten. Iets anders lukt me gewoon niet.

Dat gevoel vreet aan me. Het is frustrerend om je zo ‘leeg’ te voelen, terwijl er geen duidelijke reden voor is. Soms voel ik me er alleen door, alsof ik de enige ben die dit doormaakt. Maar diep vanbinnen weet ik dat dat niet zo is.

Misschien zit het antwoord niet in het lichamelijke, maar in hoe ik me mentaal en emotioneel voel. Stress, overbelasting, of langdurige spanningen kunnen ook hun tol eisen op je lichaam. Het zou kunnen helpen om met een psycholoog of therapeut te praten, iemand die me kan helpen begrijpen wat er speelt.

Ik weet dat ik dit gevoel niet moet wegstoppen of negeren. Want hoe moeilijk het ook is, ik wil me weer mezelf voelen. En misschien begint dat met het erkennen dat deze moeheid echt is, ook al kan de dokter het niet meten.